Terras de Iria

Cabeza alta, estreita, con fociño agudo. Escamas supraoculares e bordo superior agudo das preoculares, de modo que forman a modo dunha visera, baixo a cal quedaría o ollo protexido. Na cabeza a placa frontal é metade de ancha que as supraoculares e aparecen dúas loreales a cada lado. En animais novos e femias, o deseño do corpo é un rico variegado de negros, brancos, grises e marróns, cun claro fin críptico. En machos adultos o deseño é uniforme, cunha cor de fondo entre marrón e verdoso, e unha mancha negra no dorso, detrás do pescozo. Lonxitude total máxima, 2.290 mm.

A súa principal característica é a pel, cuberta de escamas pequenas, separadas, que alternan o negro co laranxa ou amarelo. A súa morfoloxía é alongada e cilíndrica, e posúe unha cola alongada, as extremidades son curtas e recias, con potentes garras. Non existe dimorfismo sexual nesta especie, aínda que os machos son lixeiramente máis grandes que as femias. En canto ás glándulas de veleno, estas áchanse situadas nos beizos inferiores (a mandíbula superior non produce tóxicos): desde aí, a substancia transfírese aos dentes, saíndo ao exterior por uns surcos. A mordedura dun Lagarto moteado é moi dolorosa, dado que non pode liberar a toxina en grandes cantidades, e ten que conseguir inocular o veleno no sangue da vítima por medio dunha ferida. Pode ser mortal, pero raramente. Antes de morder emite un son, unha especie de asubío, a modo de advertencia.

A miúdo é confundido cunha serpe, realmente é un lagarto ápodo, sen extremidades, integrante da família Anguidae. É unha especie adaptada a "nadar" entre a herba, sendo o seu ambiente preferido os prados húmidos, aínda que tamén pode ser atopada en bosques e zonas de matogueiras ou mesmo zonas de dunas, pero sempre cunha elevada humidade ambiental. A súa cola é longa, normalmente máis longa que o conxunto do corpo e a cabeza. A diferenza das serpes e en común co resto de lagartos, pode autotomizar a súa cola, é dicir, ten a capacidade de automutilarse para evadirse dun predador e de rexenerar posteriormente.

A víbora de seoane é a única serpe velenosa e atopámola maiormente na súa forma de coloración bilineata, consistente en dúas franxas lonxitudinais de coloración amarela ou alaranxada ao longo de todo o seu corpo. E o máis característico; a coloración de fondo dorsal e lateral é beige ou gris claro. No dorso hai unha banda lonxitudinal máis escura con marcas negras alternas ou opostas que poden formar unha banda en zigzag ben desenvolvida.